Met alle ontwikkelingen in de synthetische biologie en de gevaren hiervan moet er natuurlijk gecontroleerd worden op potentiële bedreigingen. De term biodefense verwijst naar maatregelen die gebruikt worden om  mensen te beschermen tegen biologische oorlogvoering en bioterroristische aanvallen. De ontwikkeling in de biodefense gaat snel en er wordt veel onderzoek gedaan hoe men de biologische oorlogvoering tegen kan gaan. Echter ontstaat er een gat tussen de ophoping van informatie en in het effectief omzetten van deze informatie naar medische maatregelen. Er wordt bijvoorbeeld met technologieën zoals next generation sequencing zoveel informatie verzameld, waarnaast de ontwikkelingen van de biodefense achterblijft. Er wordt nog altijd veel onderzocht hoe dit gat zo snel, nauwkeurig en effectief mogelijk gedicht kan worden. Een belangrijke ontwikkeling hierin is de genomische biosurveillance. 

 

Genomische biosurveillance

Biosurveillance is het proces van het verzamelen, integreren, interpreteren en communiceren van essentiële informatie die te maken kan hebben met bedreigingen voor de mensen, dieren of planten. De biosurveillance activiteit varieert van standaard epidemiologische studies tot geavanceerde technische systemen met complexe algoritmes. 

 

Genomische biosurveillance is een systeem voor het monitoren en valideren van microbiële delen die een potentiële bedreiging kunnen vormen voor de mens. Dit systeem wordt gebruikt bij bedrijven waarbij je stukken DNA sequence kan bestellen. Een genomisch-gebaseerde biosuveillance systeem integreert routinematig microbiële genotypering voor virulente delen  die potentieel een bedreiging kunnen vormen. De sequentie die verdacht is, wordt vergeleken met een sequentie database. Echter is deze sequentie database incompleet en bestaat er de kans dat er niet correct vergeleken kan worden en er potentiële bedreiging gemist kunnen worden. [1]

 

Vaccinatie

Vaccinatie is een middel dat  zorgt voor een actief gekregen immuniteit tegen een bepaalde ziekte. Het zorgt voor een immuunrespons zonder de persoon ziek te maken. Een vaccin bevat vaak een gedeelte van pathogeen micro-organisme dat vaak verzwakt of gedood is, de toxinen van het organisme of één van zijn oppervlakte eiwitten. Vaccineren zorgt ervoor dat het lichaam de pathogeen snel herkent en vernietigd. Alleen is het belangrijk om op te merken dat men alleen gevaccineerd is tegen bestaande virussen waar een vaccin tegen is, dus niet tegen nieuw ontwikkelde virussen. Er gaat een bepaalde tijd over heen voordat er tegen het nieuwe virus een vaccinatie is. [2]